Благавешчанне.
Благавешчанне лічылася доўгачаканым празнікам. Гэта такі бальшы празнік, што дзеўка ў яго касы не пляце, а бусел гнязда не ў’е. Да Благавешчання ў нас не пяюць на вуліцы, а толькі ў хаце. А вось пасля Благавешчання на вуліцы можна пець. Мы яшчэ засталі, як карагоды вадзілі. Багата розных карагодных песень пелі:
Малодачка, чаго на вуліцу не выходзіш,
Дзеўкам таночкаў не выводзіш?
Дзевачкі мае, падружачкі,
А ў мяне дзіцятка маленькае,
Яно маленькае, драбненькае.
Яго некаму калыхаці.
Свёкарка сядзіць, не калыша,
Няхай сядзіць і не прадыша.
А свякруха сядзіць і жалее,
Штоб яна сядзела і акалела.
Запісана ў вёсцы Бабічы ад Лаўрыноўскай Ганны Міхайлаўны.